Ataist bir adam bir gün ormanda
geziyor ve etrafındaki güzelliklere bakıyormuş 'Evrim ne güzellikler
yaratıyor!diye
düşünüp mest oluyormuş birden arkasında kocaman bir ayı
belirmiş ve onu
kovalamaya başlamış Adam bütün gücüyle
kaçıyormuş ama her
arkasına bakışında ayının daha olduğunu
farkediyormuş. Dakikalarca
süren bir kaçışın sonunda adamın ayağı
yerdeki bir dala takılmış,
ayı adamın üzerine atlamış, pençesini
kaldırmış, Tam vurmaya
hazırlanırken adam "ALLAHIM! diye
bağırmış. bir anda zaman durmuş ayı
donmuş, ormandaki nehir bile akmaz
olmuş bir anda orman karramış ve
gökyüzünden bir ışık hüzmesi
adamın üzerine parlamış. Çok derinden
gelen ilahi bir ses adama;
"Yıllarca bana inanmadın,yaratılışı kozmik bir
kazaya bağladın,
sana bu durumda yardım etmemi mi istiyorsun? Seni sevgili bir kulum
mu
saymalıyım?"demiş.
Adam untanç içinde: Biliyorum bunca yıldan sonra
dindar biri olmayı istemem haksızlık, ama belki AYIYI DİNDAR yapabilirmisin."
demiş
SES: peki " diye karşılık vermiş ve ışık
kaybolmuş.Nehir
tekrakmaya baslamış herşey eski haline dönmüş. Ayı
pençesini indirmiş, iki
pençesinide göge doğru çevirmiş, ve konuşmaya
başlamış;
"ALLAHIM,senin rızkınla orucumu açıyorum, Hamdolsun
bana verdiğin
nimetlere...
Konu: Oruç 
28/1/2010, 12:59
